Hz. DAVUD

Kur'ân-i Kerim'de adi geçen israilogullari peygamberlerinden biri.


Yahuda kabilesinden isa (Yasa)'nin sekizinci ogludur.


insanoglu yoldan çikip da batakliga düstükçe, yüce Allah, onlara
peygamberler göndermistir. Onlar bu peygamberler vasitasiyla
uyarilmistir. israilogullarina da peygamberler gönderilmistir. Onlar,
umumiyetle bu peygamberlere isyan hatta ihanet etmislerdir.




Hz. Musa'nin vefatindan sonra, yine israilogullari isyanin
karanligina daldilar. Azginlik yaparak Hz. Musa'nin Allah'tan getirdigi
akîdeyi terk etmeye basladilar. Cenâb-i Allah, onlarin üzerlerine baska
bir kabîleyi musallat etti.


Hz. Musa'nin vefatindan sonra israilogullarinin idaresi Yusa'ya
kaldi. israilogullarini çölden çikararak onlari dedelerinin ülkesine
yerlestirdi. Bu ülke, Hz. Yakub'un yasadigi Ken'an bölgesi olup,
israilogullari için mukaddes ülke sayilir.


israilogullari Hz. Musa'nin vefatindan sonra Filistin çevresine
yerlesmis bulunan Amâlika Kabilesi ile karsi karsiya geldiler.
israilogullari Amâlika ile yaptiklari bir savastan maglup çiktilar.
Kendilerini toparlayarak yeniden bu düsman ile çarpismak istediler.
Yüce Rabbimiz onlarin bu durumunu söylece anlatmaktadir:
"israilogullarindan bir cemaat Musa'dan sonra peygamberlerine: "Bize
bir hükümdar gönder ki, Allah yolunda savasalim" dediler. Peygamber.
"Size muharebe farz olunursa korkarim ki, savasmazsiniz" dedi. Onlar:
"-Niçin Allah yolunda savasmayalim? Yurdumuzdan ve evlatlarimizin
yanindan çikarildik" dediler. Onlara farz kilindiginda, birazi müstesna
olmak üzere, savastan yüz çevirdiler. " (el-Bakara, 2/246)


"Peygamberleri onlara: Allah, Teâlâ size hükümdar olarak gönderdi
dediginde, onlar: O, bize nasil hükümdar olur? Biz hükümdarliga ondan
daha layikiz. Onun mali da çok degildir. dediler. Peygamber. "Allah
onu, sizin üzerinize namaz kildi. Ona ilimde ve cisimde fazlalik
(üstünlük) verdi. Allah, mülkü diledigine verir. " (el-Bakara, 2/247).


israilogullari tarafindan kutsal kabul edilen bir sandik vardi.
Kur'ân-i Kerim'de bu sandiga "Tâbût"* adi verilmektedir. Amâlikalilarla
yapilan savas sonucunda bu sandik Câlût (Golyat)'in eline geçmisti.
israilogullari bunun acisini duyuyorlar, fakat Tâlût'un da
hükümdarligina itiraz etmekten geri kalmiyorlardi.


"Peygamberleri onlara söyle dedi: Onun hükümdarligina alamet; size,
içinde Rabbiniz tarafindan sekînet ve Musa ailesi ile Harun ailesinin
mirasi bulunan Tâbût'u meleklerin yüklenip getirmesidir. Eger siz iman
edenlerdenseniz, bunda sizin için ibret ve mûcize vardir. " (el-Bakara,
2/248). Tâbût'un israilogullarinin eline geçmesi onlari yüreklendirdi.
Yeniden toparlanarak Amâlika kabilesi üzerine yürüdüler. Tâlût,
israilogullarina ögütte bulundu. Onlara söylece seslendi: "Allahu Teâlâ
sizi bir nehir ile imtihan ediyor. O nehirden içen benden degildir.
Ondan eli ile ancak bir avuç içen bendendir" dedi. Onlarin pek azi
müstesna, digerleri içti. Tâlût ile iman edenler nehri geçtiklerinde:
Bugün Câlût ve askerlerine karsi duracak takat bizde yoktur dediler.
Allah'a kavusacaklarini bilenler. Nice az bir topluluk vardir ki,
Allah'in izni ile daha çok olana galip gelmistir. Allah, sabredenlerle
beraberdir. ' dediler. " (el-Bakara, 2/249)


Amâlika ordularinin basinda Câlût (Golyat) bulunuyordu. Câlüt'un
ordusuyla karsi karsiya gelen mümin kitle söyle dua etti: "Ya Râb,
üzerinize sabir ve sebat ihsan eyle, ayaklarimizi sabit kil ve kâfir
kavme karsi bize yardim et. " (el-Bakara, 2/250)


Tâlût'un ordusunda Dâvûd (a.s.) bulunuyordu. Dâvûd (a.s.), Hz.
Yakub'un neslinden idi. israilogullarindan olan Dâvûd, daha küçük yasta
bir delikanli iken, hak davanin amansiz düsmani, zorba ve güçlü
ordulara sahip olan Câlût ile yaptigi mücadeleyi kazanmis ve bu savasta
Câlût'u sapan tasiyla öldürmüstü. Bu olayda Allah'a tevekkül eden
müminlerin zalimleri nasil yendigi gösterilmektedir.


Câlût, zalim zengin ve korkunç bir hükümdardi. Onun açikça belli
olan büyük üstünlügü vardi. Fakat Allahu Teâlâ, o zaman islerin yalniz
zahiriyle meydana gelmeyip, gerçek anlamiyla vukû buldugunu göstermek
istedi. islerin hakikatini sadece O bilir. Her seyin ölçüsü yalniz
O'nun elindedir. Aslinda insanlara güçlü görünenin zayif, zayif
görünenin de Allah'in yardimiyla güçlü oldugu ölçüsü Allahu Teâlâ'ya
aittir. insanlar ise vazifelerini yerine getirmek, Allah'u Teâlâ' ya
verdikleri ahitlerini ifa etmekle yükümlüdürler. Bundan sonra Allah'in
istedigi seyler istedigi sekilde olur. insanlara, kendilerini korkutan
zâlimlerin zayif, çok zayif olduklarini, Allah onlarin ölmesini
istedigi zaman küçücük delikanlilarin bile maglup edebilecegini
göstermek için bu zalim diktatörün ölümünü, daha genç bir bir delikanli
iken Hz. Dâvûd'un eline verdi. Burada Allah'u Teâlâ'nin tahakkukunu
istedigi gizli baska hikmetler de vardi. Allah, Tâlût'dan sonra mülkü
Hz. Dâvûd'un almasini ve onun yerine oglu Süleyman (a.s.)'i varis
kilmayi istedi. Bu sebeple Hz. Dâvûd (a.s.)'in gücü, Câlût'u
öldürmesiyle gösterilmis oluyordu.


"Allah'in izniyle, onlari hemen hezimete ugrattilar. Dâvûd da
Câlût'u öldürdü. Allah ona mülk ve hikmet verdi. Dilemekte oldugu
seylerden de ona ögretti." (el-Bakara, 2/251).


Câlût'un öldürülmesiyle Amâlikalilar bozguna ugradilar, darmadagin
oldular. Bu olaydan sonra halk, Hz. Dâvûd (a.s.)'a daha çok sevgi ve
saygi göstermeye basladi.


Tâlût'un ölümünden sonra yerine Dâvûd (a.s.) geçti. Ona hem
yönetim, hem peygamberlik verildi; "...Dâvûd'a daglari ve kuslari boyun
egdirdik. Onunla beraber tesbih ediyorlardi. Biz (bunlari) yapariz."
"Ona, sizi savasin siddetinden korumak için zirh yapmayi ögretmistik.
Ama siz, sükrediyor musunuz ki?" (el-Enbiya, 21/78, 80)


"Andolsun Dâvûd'a tarafimizdan bir üstünlük verdik. Ey daglar,
onunla beraber tesbih edin ve ey kuslar (siz de). Ve ona demiri
yumusattik.", "Genis zirhlar yap, dokumasini ölçülü yap ve (hepiniz)
iyi isler yapin. Çünkü ben, yaptiklarinizi görmekteyim. diye
vahyettik." (Sebe, 34/10-11). Hz. Dâvûd (a.s.) hakkinda Kur'ân-i
Kerim'den gelen rivâyetler; Dâvûd'un çok güzel bir sesi oldugunu,
kendisine verilen Zebur'u okumaya baslayinca, daglarin ve kuslarin onu
dinlemek üzere etrafinda toplandiklarini bildirmektedir. Zebur dört
büyük semâvî kitaptan birisi olup, yüzelli sûreden ibarettir. Bu kitap,
ser'î hükümleri tasimadigi için Hz. Dâvûd, Hz. Musa'nin serîati ile
hükmetmistir.


Yahudi kaynaklarinda Hz. Dâvûd'un, Mizmar denen bir musiki âleti
çaldigi kayitlidir. Kur'ân'da da: "(Her taraftan) gelen kuslar da ona
icabet ederler, hepsi onun nagmesine katilirlardi ", "Onun mülkünü
kuvvetlendirmistik. Kendisine hikmet ve açik konusma, güzel konusma
vermistik. " (Sad, 38/19-20) buyuran Allah, ayni sûrenin 21. âyetinde,
Hz. Dâvûd (a.s.) zamaninda olan bir hâdiseyi de, Hz. Muhammed
(s.a.s.)'e söyle haber vermistir: "Dâvûd'un yanina gelmislerdi de,
onlardan korkmustu. Korkma dediler, Biz, iki davaciyiz. Birimiz
ötekinin hakkina saldirdi. simdi sen aramizda hak ile hükmet. Zulmetme.
Bizi yolun ortasina (adalete) götür. " (Sad, 38/22)


Kur'ân'da anlatildigina göre bunlar iki kardestiler. Birisinin
doksandokuz koyunu, ötekinin bir tek koyunu vardi. Böyle iken
doksandokuz koyunu olan öteki kardesinin tek koyununu ister, aralarinda
tartisma çikar. Tek koyunu olani bu tartismayi kaybeder. Hz. Dâvûd
(a.s.)'a müracaat ederler. O, davaci olanlardan birini dinler, ötekini
dinlemeden hükmünü verir. Bunu da Allah'u Teâlâ'nin kendisini imtihani
sanir. Ancak bu yaptigi hareket sebebiyle Allah'dan magfiret dileyip
secdeye kapanir, tövbe eder. Allah, onu affettigini bildirir ve ona su
vahyi indirir: "Ey Dâvud, biz seni yeryüzünde (senden öncekilerin
yerine) hükümdar yaptik. insanlar arasinda adaletle hükmet, keyfine
uyma. Sonra seni Allah yolundan saptirir. Allah'in yolundan sapanlara,
Allah'in hesap gününü unuttuklarindan dolayi, çetin bir azap vardir. "
(Sad, 38/26)


israilogullari, Hz. Dâvûd zamaninda en parlak dönemlerini
yasamislardir. Dâvûd (a.s.) Kudüs'ü fethetmis, kendisine baskent
yapmisti.


Hz. Dâvûd, hem hükümdar, hem peygamberdi. Bir nimet olarak bu iki
özellik ona verilmisti. O, israilogullarini kirk yil yönetti ve Rabbine
kavustu. Hz. Dâvud (a.s.)'in yerine oglu Hz. Süleyman (a.s.) geçti ve
ona da peygamberlik geldi. Hz. Dâvûd, bir gün oruç tutar, bir gün
yerdi.


Abdullah b. Amr'dan rivâyetle, Abdullah, her gün gündüzleri oruç
tutar, geceleri de (nâfile) namaz kilardi. Onun bu durumu Rasûlullah'a
bildirildiginde Hz. Peygamber onu çagirdi ve söyle buyurdu: "Bir gün
oruç tut, bir gün iftar et. iste bu Dâvûd (a.s.)'in orucudur."


Bir baska rivayette ise, Rasûlullah (s.a.s.) söyle buyurmustur:
"Allah'u Teâlâ ya en sevimli oruç, Dâvûd (a.s.)'in orucudur. O, bir gün
oruç tutar, bir gün iftar ederdi. Allah'a en sevimli namaz da Dâvûd
namazi idi. O, her gecenin yarisinda uyur. Üçte birinde (nafile) namaz
kilardi. Altida birinde de yine uyurdu." (Müslim