N.Y 17 yasinda bir lise öğrencisi iken 1996 yılında yazmış olduğu bi intihar mektubu :
Canimdan cok sevdigim annem ve babam´a
Sabah uyandiginizda anne yine odama gelip beni uyandirmak isteyeceksin.
Belkide bu defaki soguk tenimin sucunu, geceleri ictigim sigara
dolayisiyla acik biraktigim pencereye yükleyeceksin. Ama bu defa ben
kalkmayacagim anne. Cok düsündüm cok tarttim hayatin hafifligiyle
kalbimin agrilarini . Bir cok sorunuz belki yanitsiz kalacak biliyorum.
Ama bu dakika hicbirini aciklamaya yetmez artik. Ben bosverdim sizde
bosverin. Bu odada kafami yastiga koyup tavana baktigim günlerin anisi
geciyor gözlerimden. Yüregim cok burkuldu anne , ne yalniz kalabilmeyi
becerebildim nede bir birlikteligin bir parcasi olabilmeyi. Beni ölüme
götüren yolun hic mümkünü olmayan bir hayat oldugunu anladim. Hayatim
boyunca hic birseye karar veremedim belki ama bu intihar sanirim
hayatimdaki en önemli kararim. Kimsenin sucu yok sadece birilerini ben
kaldiramadim.