RAL_F_ERNANDO
Moderatör
Zodyak : 
Mesaj Sayısı : 166
Yaş : 36
Nereden : Bursa
İş : Ultra Yüksek Lisans
Kayıt tarihi : 15/10/09
Rep Puanı : 0
Rep Puanı : 496
 |  Konu: An Education 3 dalda Oscar'a aday  Perş. Şub. 25, 2010 2:12 pm | |
| An Education 3 dalda Oscar'a aday
|
Bu hafta Sine-kritik'te 3 dalda Oscar adayı "An Education" filmi
var.
Ali
Buhara Mete: An Education, en iyi görüntü yönetmeni, en iyi uyarlama
senaryo ve en iyi kadın oyuncu
kategorilerinde toplam 3 dalda Oscar adayı bir İngiliz filmi. Filmi ilk
seyrettikten sonra bende uyandırdığı ilk his senaryosunun romana
benzeyişiydi. Roman olarak keyifle okunabilir bir edebi eser ancak
sinematogafik anlamda yapılan uyarlamayı temposu açısından ritmik
bulmadım. Filmin biraz ağır ilerlediğine katılır mısınız? Siz uyarlama
bir metin olarak hantallıktan kotarılmış bir senaryo buldunuz mu?
Öktem
Başol: Bu filmde bence en önemli eksikliklerden birini söyledin
aslında. Filmde bir hantallık var. Önemli olan o hantallığın
neyden kaynaklandığını görebilmek. Filmdeki hantallığın birkaç tane
nedeni var. Her şeyden önce karakterlerin ilişkisinin gelişmesi
başlaması çok hoş oluyor fakat birbirleri hakkında bir şeyler
öğrenmeleri süreci uzuyor. Oradaki dış engeller fazla, karakterler
birbirlerini çabuk sevmeye başlıyorlar. Karakterler birbirleriyle
herhangi bir çatışma yaşamıyorlar. Çok çabuk birbirlerini seviyorlar ve
doğrudan dış engeller başlıyor. (aile gibi) Fakat ailenin veya
muhafazakar bir çevrenin dış engel oluşturduğu senaryolar melodrama
yakındır. Melodramatik senaryolara yakındır.
A.B.M:
Aslında bu noktada yönetmenin filmdeki tercihlerinden birisi de birçok
duyguyu hayatta olduğu gibi işliyor olmasıydı. Kızın uğradığı hayal
kırıklığını melodrama dönüştürmeyerek büyük oynamıyor.
Ö.B:
Aslında melodramı dramdan ayıran en önemli faktörlerden biri
karakterlerin aktivitesiyle alakalı. Burada iki tane çok ciddi sorun
var. Kızın uğradığı hayal kırıklığı çok çabuk çözülüyor. Çok çabuk
iyiliğe doğru gidiyor. Çünkü onun da bir tane çok önemli nedeni var.
Kızın uğradığı hayal kırıklığı çok büyük değil. Yani kız gerçekten
çocuğu çok çok sevip sonra çocuğun çok önemli bir hırsız olduğunu
öğrenseydi o zaman kızın uğrayacağı hayal kırıklığı çok daha büyük
olacaktı ve buna göre bir hareket belirleyecekti. Bu meldoram
değil bu bir çatışma ama burada çocuk kötü bir adam değil ki. Evet çocuk
çalıyor çırpıyor ama kötü birisi değil.
Çatışma ve engel yok
A.B.M:
Zaten çocuğun tepkilerinden özünde iyi birisi olduğunu seyirciye
veriyor senarist... David karakterinin motivasyonunu ve Jenny ile olan
ilişkisi yarım kalıyor... Bu bilinçli yapılmış bir tercih mi? Jenny'nin
daha çok babasıyla olan ilişkisine vurgu yapmak adına es geçilmiş
olabilir mi?
Ö.B: Orada bahsettiğim kafa karışıklığı var.
Yani aslında bu iki karakterin dış etmenlerle rahatsız olmaları durumunu
bırakıp, kaldı ki onlardan da rahatsız olmuyorlar aile çok memnun bu
çocukla olmasından
A.B.M: Evet engel de değiller
Ö.B:
Zaten kız da bir engel değil, burada aslında gerçekten kötüye giden bir
şey var o da kızın Oxford'a giremeyecek olması ona da giriyor
dolayısıyla hiçbir problem yok filmde. Problemsiz olarak ilerliyor ve
problemsiz bitiyor. Sadece birazcık ağızda sürekli tatsızlık bırakıyor
sanki bir problem olacakmış sanki problem derinleşecekmiş gibi... Ama
bunlar olmadan film bitiyor.
Senaryo hantal
A.B.M:
Anıdan alınmış olması da fazla gerçekçi yapmış sizin de vurguladığınız
çatışma ve engellerin ortadan kalkması filmi biraz naif kılıyor
Ö.B:
Tabi son derece naif duruyor ve o yüzden de zaten herhangi bir popüler
sinama dergisini açtığınız zaman 2 yıldız alıyor. Halbuki bu 4 yıldız
alması gerken bir film bunu örnek olarak söylüyorum. Çok daha başka
şekilde kotarılması gereken Oscar adayı bir film. Bunun en önemli nedeni
nedeni senaryodaki hantallık.
A.B.M: Özellikle kadın
merkezli bir paradigmayla çekilen filmde kadının toplumdaki yeri net bir
şekilde sorgulanmakta. Lynn Barberr'ın anısından yola çıkarak yazılan
filmdeki tema hayatla eğitimin arasındaki çatışma. Kız iyi bir eğitim
almakla hayatı yaşamak arasında gidip geliyor. Filmin sorunsalı hakkında
neler söylersiniz? Eğitim de şart yaşamak da şart değil mi
Ö.B:
Evet bunu anlatıyor aslında tema olarak. Sinemanın kendine özgü bir
dili vardır ve bu dil bizim entellektüel bağlamda konuşacağımız
gerçekçiliğe uymayabilir. Yani sinemada bazen didaktik olmadan
karşıtlıkları, çatışmaları sivriltmek lazım. Gerçekten hayata dalan bir
kızın gerçekten okuyamadığını daha doğrusu çok kötü notlar almaya
başladığını veya gerçekten okuyan bir kızın hayatta gerçekten çok
başarısız ve mutsuz olduğunu göstermek, sivriltmek lazım. Bu kötü bir
şey değil sinemanın dili onu gerektiryor. Çatışma ve kontrast denen şey
de onu gerektiriyor.
A.B.M: David denen adamın
hırsızlığını çok fazla görmüyoruz. Onun dışında filmde çatışma
yaşanmıyor. Kız çok kolay ikna oluyor mesela. İdealist
bir kız aslında. Kendi içide mantıklı ama çok kolay ikna oluyor. Bu
eksiklikler belki de filmi hantallaştırıyor.
Ö.B: Kolay
ikna oluyor çünkü kötü bir adam değil. İkna olmasının sebebi o..
Hayatımda ilk kez böylesini gördüm
A.B.M:
Filmde engel çatışma yok, sizle sohbetlerimizde karakterlerin çok
ortada karakterler olmaması gerektiğini söylemiştiniz. Filmdeki
tiplemeler uç noktalarda olan karakterler değiller.
Ö.B:
Hem aşırılıkları yok hem verdikleri tepkiler de yeterli değil. Orada
bizi melodramdan ayıran en önemli faktör karakterlerin birer tepki
vermesi ve o tepkilerin de tam tabiriyle sinematografik olması aslında.
Bu arada yönetmenin daha önceki filmi Italian for Beginners biraz aynı
dili ve atmosferi taşıyordu. Aynı şekilde birkaç karakterin kroniğini
anlatıyordu ama burada bir karakterler sonuna kadar gidiyordu. Çok daha
derindi onun da en önemli nedeni burada kendi yazdığı bir filmi
çekmişti. Burada Nick Hornby'nin senaryosunu çekti. Lone Scherfig'in
kendi senaryosu çok daha iyi. Ben ilk defa böyle bir örnek görüyorum
hayatımda, genelde tam tersi olur. Biriyle çalışırlar iyi olur sonra
kendi senaryolarını yazarlar kötü olur. Hayatımda ilk defa bir
yönetmenin kendi çektiği filmin senaristik açıdan daha iyi olduğunu ve
başkasına yazdırdığı filmin daha kötü olduğunu görüyorum. Hayatımda
gördüğüm ilk örnek.
Filmin görseli çok güzeldi
A.B.M:
Görsel açıdan mizansenler çok keyifliydi, Paris sahneleri ve filmde
kullanılan farklı planlar sizin de dikkatinizi çekmiştir.. Sizce Oscar
alabilecek bir görüntü yönetmenliği var mıydı? Görüntüler dekorlar çok
temiz geldi bana..
Ö.B: Görüntüler temizdi bir de 1961
İngilteresini anlatıyor. 1961'de tam Beatles öncesi cinsel gelişim öncesi
İngitere'yi yansıtıyor ve onu da gayet güzel bir şeklide anlatmış. Ne
çok didaktik ne de kötü aşırı yasakçılığa vurgu yapan bir aile
görüntüsüyle ne de çok açık sürekli birşeyler yapmak peşinde olan
kızlara odaklanarak vermeye çalışmış. İkisinin ortası, o tadı, atmosferi
beğendim onları görüntüyle pekiştirmiş. O dönemi yansıtabilmek zor bir
şey çünkü en zor iş aslında yakın tarihi yansıtabilmektir. Uzak tarihi
dekor yaparsın bir şekilde danışman vardır falan ama yakın tarih çok
pistir çünkü aynı mekanları açık mekanda çekmen gerekli. Aynı mekan
mesela Türkiye gibi bir yerde çekemezsin çünkü o kadar değişmiş bir şey
ki oradaki zorluk oralar değişmiyor ama o atmosferi verebilmek için tam o
zamanı hissettirmen lazım, yağan yağmurla bile... Filmin görüşü görsel
olarak çok güzeldi.
Carey
Mulligun Oscar'ı alabilir
A.B.M: En iyi
kadın oyuncu dalında aday gösterilen Carey Mulligan'ın performansı
Oscar'ı kucaklayabilir mi?
Ö.B: Ben çok beğendim,
alacağına inanıyorum. Büyük bir sürpriz yapabilir. Sürpriz olacaktır
Oscar'ı alması. Alamayadabilir ama en azından kendini kabul ettireceği
kesin, çok garip bir havası var. Yarı çocuk yarı yarı kadın gibi...
Genellikle bir oyuncunun en büyük görsel kalitesi odur. Julitte
Bincoch'u kasiyerken bulan Andrea Teshine, Juliette Binoche için
hayatımda gördüğüm en iyi oyuncu, görsel olarak çok basit bir nedeni
var: Kadın gibi bir vücut çocuk gibi bir surat diyordu. Hem çocukluğu
hem kadınlığı çocukluğun saflığıyla kadınlığın seksiliğini birleştirmek
çok zordur fiziki olarak. Çünkü sadece fizik olarak değil onu hareket
olarak da birleştirebilmek çok zordur. Çünkü çocuksu vücudu veya
görselliği olan insanlar haraket olarak da çocuksu hareketler yapabilir o
da itici gelebilir insanlara. Ya da tam tersi aşırı kadınsılık kadını
gereksiz bir vamp haline getirebelir. Dolayısyla o role çok uygun bir
kızdı ve gayet başarıyla yapıyordu. Fransızcası da çok güzeldi.
Müzikler iyiydi
A.B.M:
Filmin müzikleri arasında Julitte Greco, Brenda Lee, Beth
Rowley'den Ray Charles'a kadar geniş bir oldies müzik yelpazesi var.
Müziğin kullanımı ve filme olan entegrasyonu sizce iyi miydi?
Ö.B:
Bence çok iyiydi. Bir de plak meselesi var. O zamanlar plak
dinlendiği için plak nostaljisini ben özellikle çok seviyorum plak
koleksiyoncusu olduğum için. Bir de Julitte Greco'nun çok güzel bir
şarkısını seçmiş 'Sous le ciel de Paris' ve çok da güzel okur onu
Greco. Her şarkıyı çok güzel okumaz. Ve kız da çok güzel mırıldanıyor o
şarkıyı...
A.B.M: Okuyucularımız için filmi değerlendirir
misiniz?
Ö.B: Ben bu filmi özellikle izlemelerini tavsiye
ediyorum. Oscar adayı çünkü bu film, Oscar adayı olan bütün filmleri
izlemelerini tavsiye ediyorum. Kendi adaylarını belirleyip kendi en
iyilerini belirleyebilmeleri için. Bir de kızın oyunculuğu için, Carey
Mulligun o dönemi çok iyi yansıtıyor. Ama senaryoda da hantallık
olduğunu bilerek çok da akıcı bir film beklemeden gitmek gerekli ama
ilginç bir film...
Röportaj: Ali Buhara METE
Senaryo
doktoru: Öktem BAŞOL
|
| |
|
