Hz. Harun

Hz. Harun


Hz. Harûn (a.s), israiloğulları peygamberlerinden, Hz. Musa (a.s)'in
kardeşi. Hz. Yusuf'un vefatından sonra Mısır'da yaşayan israiloğulları
ve diğer insanlar, bir müddet onun gösterdiği yoldan yürüdüler; ancak
daha sonra hakikati unuttular. Bu arada Mısır'ın idaresi Kıbtilerin
eline geçti. Kıbtîler ise yıldızlara ve putlara tapıyorlardı.

Kıbtîler, israiloğullarını hor görmeye başladılar. Onları ağır, zor işlerde kullandılar.

israiloğulları çok kalabalık bir topluluk olup Hz. Yakub'un oğullarına
nisbetle on iki kola ayrılıyordu. Onlar Kıbtîler zulmünden kurtulmak
istiyorlardı. Dedelerinin ülkesi olan Kenân bölgesine gitmek için izin
istemelerine rağmen onlara izin verilmemekteydi.

Her dönemde olduğu gibi, o dönemin Firavunu da zulmü temsil ediyor ve insanları eziyet altında inletiyordu.

israiloğullarının çoğalması Kıbtîler ve onların hükümdarı Firavun'u
endişelendiriyordu. Onlar, israiloğullarının isyan ederek kendilerine
zarar vermesinden korkuyorlardı.

Firavun, bir gün kâhinlerini yanına topladı. Gelecekle ilgili onlardan
bilgi istedi. Kâhinlerden birisi Firavun'a israiloğullarından bir
çocuğun doğacağını ve saltanatına zarar vereceğini bildirdi. Firavun,
bunu duyar duymaz korktu ve tedbirler almaya başladı. Bunun için de
israiloğullarının doğacak erkek çocuklarının tamamının öldürülmesini
emretti.

Hz. Musa, bu dönemde doğdu ve öldürülmesin diye bir sandığın içine
bırakılarak nehre atıldı. Firavun'un sarayında büyüdü. Allah diledi ve
Musa'yı Firavun'un kucağında büyüttü.

Harun Peygamber, Hz. Musa'nın büyüğüdür. israiloğullarının erkek
çocuklarının öldürülmeye başlanıldığı dönemden önce dünyaya gelmiştir.

Hz. Hârun (a.s.); Musa (a.s.)'dan daha uzun boylu, daha etli, daha
beyaz tenli, daha geniş sırtlı olup açık ve düzgün dilli, yumuşak huylu
idi. Alnında da bir ben vardı (Hâkim, el-Müstedrek, II, 577).

Harun peygamberle ilgili Kur'ân-ı Kerîm'de pek fazla bilgi yoktur. Bir âyette Hz. Musa ile birlikte zikredilmektedir.

Medyen'den dönerken Hz. Musa'ya Peygamberlik verildi. Peygamberlikle şereflendi.

Yüce Allah Hz. Musa'ya emretti: "Firavun'a git, çünkü o azdı" (Tâhâ, 20/24).

Musa Peygamber "Rabbim, beni yalanlamalarından korkuyorum" (es-suarâ,
26/ 12), "Kalbim sıkılır, dilim açılmaz olur. Onun için Harun'a da
Peygamberlik ver" (es-şuarâ, 26/l3),

"Bir de onların aleyhimde de bir kısas davaları var, bu sebeple beni
öldürmelerinden korkarım" (es-şuarâ, 26/14), "Bana ailemden bir vezir
ver. Biraderim Harun'u. Onunla arkamı kuvvetlendir. Onu işimde ortak
kıl. Ta ki seni çok çok tesbih edelim ve seni çok çok zikredelim.
şüphesiz sen bizi hakkıyla görensin" (Tâhâ, 20/29-35) dedi.

Cenâb-iı Allah, Musa'nın bu duasını kabul etti. "Ey Musa! istediğin
sana verildi" (Tâhâ, 20/36) buyuruldu. Böylece Harun'a da peygamberlik
verildi. "Firavun'a gidin, biz âlemlerin Rabbinin Peygamberleriyiz,
bizimle beraber israiloğullarını gönder" deyin " (es-şuarâ, 26/16-17)
buyuruldu.

Hz. Mûsa ve Hârun (a.s.) "Ey Rabbim! Doğrusu biz Firavun'un, bize karşı
aşırı gitmesinden, yahud taşkınlığını artırmasından endişe ediyoruz"
diye Allahu Teâla'ya dua ettiler. Yüce Allah: "Korkmayınız! Çünkü ben
sizinle beraberim. Ben (her şeyi) işitirim, görürüm! Hemen gidiniz ve
ona söyle deyiniz. "Biz Rabbinin iki elçisiyiz, artık israiloğullarını
bizimle gönder. Onlara işkence etme! Biz sana Rabbinden, hakiki bir
âyet getirdik selam (ve selamet) doğruya tâbi olanlaradır. Bize,şu
hakikat vahy olundu ki: hiç şüphesiz azap yalanlayanların ve yüz
çevirenlerin üzerinedir" (Tâhâ, 20/45, 48) buyurdu.

Bunun üzerine, Hz. Musa ve Hârun geceleyin Firavun'un yanına gittiler.
Kapıyı çaldılar. Firavun kapının açılmasından dehşete düştü. Hz. Musa
ve Hârun, Firavun'a kendilerinin Rabbûlâlemin olan Allah'ın elçileri
olduklarını, kendisini dine davet etmek için geldiklerini söylediler.
Firavun "Ben sizin en yüce Rabbinizim " (en-Nâziât, 79/24) diyerek
onları reddetti.

Hz. Musa'ya vahyedildi. "Kullarımla geceleyin yola çık. Onlara denizde
kuru bir yol aç. Size yetişmelerinden korkma" (Tâhâ, 20/77) buyuruldu.

Bu iki peygamber israiloğullarını geceleyin yola çıkardılar. Bu
durumdan haberdar olan Firavun ve askerleri onları izledi. Hz. Musa,
Hârun ve israiloğulları, denizi geçerek kurtuldular. Firavun ve
askerleri de denizde boğuldular.

israiloğulları Tih sahrasına geldiler. Rızık olarak kendilerine kudret
helvası, bıldırcın kuşu verildi (el-Bakara, 2/57); onlar itirazlarını
sürdürdüler.

"Biz bir çeşit yemeğe dayanamayız. Bizim için Rabbına dua et de bize
toprağın bitirdiği sebzeden, acurdan, sarımsaktan, mercimekten ve
soğandan çıkarsın" (el-Bakara 2/61) dediler.

Musa peygamber, onlara öğütler de bulundu. Tûr dağına çağırıldığında ağabeyi Harun'u kendi yerine vekil bıraktı.

israiloğulları Mısır'dan çıkarken altınlarını, gümüşlerini de yanlarına
almışlardı. Hz. Musa (a.s)'in Tur'a gitmesiyle israiloğullarının
münafıklarından Şâmiri bu altınları topladı ve bir kapta eriterek bir
buzağı yaptı. Gönüllerinde yatan putçuluğu bir türlü tepeleyemeyen bu
kavim buzağıya tapmaya başladı.

Hz. Hârun, onlara öğütlerde bulundu. "Ey kavmim! Bununla imtihan
edildiniz. Sizin gerçek Rabbiniz Rahman olan Allah'tır. Gelin bana uyun
ve emrime itaat edin" (Tâhâ, 20/90) buyurdu. israiloğulları, Hz.
Hârun'u dinlemediler. "Musa, bize dönüp gelinceye kadar, biz o buzağıya
tapmaya devam edeceğiz" (Tâhâ, 20/91) dediler.

Hz. Musa (a.s), Tûr Dağı'ndan döndüğünde kavminin buzağıya tapmakta
olduğunu gördü. Buna çok üzüldü. Ağabeyine kızdı. "Ey Hârun! Onların
saptıklarını gördüğün zaman hana uymaktan seni alıkoyan nedir? Emrime
isyan mi ettin?" (Tâhâ, 20/92-93) dedi. Hârun Peygamberin yakasına
yapıştı.

Hârun Peygamber; Hz. Musa'ya israiloğullarının kendisini dinlemediğini anlattı. Musa peygamber öfkelendi ve Şamiri'yi kovdu.

Allahu Teâla, Musa (a.s)'ya Hârun (a.s)'u vefat ettireceğini, onu dağa getirmesini bildirdi.

Musa (a.s), Hârun (a.s)'un elinden tutarak dağa çıktılar. Hârun
(a.s)'un sibr ve sibbîr adındaki oğulları da yanlarındaydılar. Dağın
üzerinde görülmemiş güzellikte bir ağaç, yapılmış bir ev, evin içinde
bir sedir, ve sedirin üstündeki yataktan misk gibi bir koku geliyordu.
Hz. Musa ile birlikte Hârun yatağın üstüne yattılar. Allahu Teâla Hârun
(a.s)'un ruhunu bu halde iken aldı, sonra ağaç kayboldu, ev ve sedir
semâya yükseldi. Hz. Musa, Hârun (a.s)'un cenaze namazını orada kılarak
onu dağa defnetti. Yahudiler bu dağa Tûr-u Hârun adını vermişlerdir
(Taberî, Tarih, I, 223).

Hârun (a.s)'un Tih çölündeki bu dağda vefat ettiğinde yüz on yedi, yüz
yirmi veya yediyüzyirmiüç yaşında olduğu söylenir (Yâkubî, Tarih, I,
41).

Hârun Peygamber uzun müddet yaşadı. Musa Peygamberle birlikte kavmine öğütlerde bulundu, kavminin nankörlüklerine göğüs gerdi.

Zaman geldi; Rabbine kavuştu, o da ölümü tattı...