Hz. Sâlih

Hz. Sâlih


Sâlih Peygamber Semud kavmine gönderilen peygamber olup Nuh
aleyhisselam ın oğullarından Sam'ın neslinden olup Hz. Âdem'in 19.
kuşaktan torunudur. Âd kavmi helâk olduktan sonra felaketten
kurtulanlardan Semud, Sam ile Hicaz arasındaki Hicr denilen yere
yerleşti. Semud'un torunları Ad'in helâk olduğu yere gidip yerleştiler.
Reisleri de Cenda bin Amr isminde birisi idi. Zamanla bolluğa kavuşup
Ad kavmi gibi azdılar. Taşlardan yaptıkları putlara taptılar. İşte bu
diyarda Hz. Sâlih doğup büyüdü. Küçük yastan itibaren putlara tapmazdı,
ve ileride kendisinin Semûd'e lâzım olabileceği için ona kimse bir şey
diyemezdi. Azgınlıklarından dolayı Allahü Teâlâ onlara Sâlih
aleyhisselamı peygamber olarak gönderdi : « Biz Semûd kavmine
kardeşleri Salih'i (gönderdik) » . Hz. Sâlih onları putlara tapmaktan
men'edip azgınlıklarından sakındırdı. Onları imâna davet edip Hz.
Nuh'un dinini tebliğ etti. Birçok kavim gibi Semud'un çoğu Sâlih
peygambere isyan, azı imân etti : «Dediler ki: Sen, olsa olsa iyice
büyülenmiş birisin! Sen de ancak bizim gibi bir insansın » . Bütün
hakaretlere rağmen Hz. Sâlih onları Tatlı dille imâna çağırdı ise de
Semud peygamberini büyülenmiş yalancı ve büyüklenen diye itham etmeyi
bırakmadı. Yüce Allah taşkınlıklarından dolayı Semud'un kadınlarını
kısır bıraktı. Ağaçlar kuruyup meyve vermedi, hayvanlar yavrulamaz
oldu. Bu durum karşısında Sâlih âleyhisselama hâkâret edip onu ölümle
tehdit ettiler. Peygamberliğinin kanıtı için ondan bir mucize isteyip,
mucize gösterdiği takdirce ona inanacaklarına söz verdiler. Kayadan bir
deve meydana gelmesini istediler. Deve olmasını istedikleri kaya
büyüyüp gebe bir deve sekline döndü. Devenin yavrulaması üzerine
bazıları imân etti. Devenin memesinden akan sütten Semudlular kaplarını
doldurdular. Sâlih aleyhisselam devenin kayadan çıkması üzerine
kavmine: « Ey kâvmim, Allah'a kulluk ediniz! O Allah ki, sizin için
O'ndan başka ibâdet edecek hiç bir ilâh yoktur. Onu kendi hâline
bırakınız! Sakın ona bir fenalık etmeyiniz! Sonra sizi çok elemli bir
azap yakalar. İşte su deve peygamberliğimin doğruluğuna bir delildir.
Bu kuyunun suyunu nöbetle muayyen bir gün devenin içme hakkı vardır.
Muayyen bir gün de sizin içme hakkınız vardır. Sakin bu deveye fenalık
dokundurmayınız! Sonra sizi büyük bir günün azabı yakalar » . Ama
Semudlular bunu dinlemeyip devenin ayaklarını kesip öldürdüler: «Buna
rağmen onlar deveyi kestiler; ama pişman da oldular» . Bu - iğrenç -
işi başlarının Kudar bin Sâlif isimli 9 kişilik bir grup yaptı . Hz.
Sâlih ile alay edip:'Eğer hakikaten peygamber isen bize vâd ettiğin
azabı getir' dediler : « Büyüklük taslayanlar dediler ki: 'Biz de sizin
inandığınızı inkar edenlerdeniz. Derken o dişi deveyi ayaklarını
keserek öldürdüler ve Rablerinin emrinden dışarı çıktılar da: Ey Sâlih!
Eğer sen gerçekten peygamberdensen bizi tehdit ettiğin azabı bize
getir, dediler» . Devenin bastığı yerden kan fışkırdığını, ağaçların
yapraklarının kızardığını, kuyulardaki suyun kan kırmızısı, yüzlerinin
sapsarı olduğunu gördüler ve birbirlerine haber verdiler. Allahü Teâlâ
Sâlih âleyhisselama o beldeyi terk etmelerini ve bir şiddetli azabın
geleceğini vahyetmesi üzerine Hz. Sâlih ve kendisine imân eden 4000
kişi ile birlikte orayı terk ettiler. Semudlular ın yüzleri ise kana
boyanmış gibi kıpkırmızı, daha sonra da simsiyah oldu. Cebrail
aleyhisselam onları bir sabah vakti sayha ile azablandırdı. Semud'un
muhkem binaları bile kendilerini kurtarmadı ve onlar sayhanın
şiddetinden hepsinin ödleri patlayarak helâk oldu: «(Bu azgınlara)
azabım ve uyarılarım nasıl oldu! Biz onların üzerlerine korkunç bir ses
gönderdik. Hemen hayvan ağılına konan kuru ot gibi oldular » . Ancak
birisi sayha'dan kurtulmuştu. Bunun ismi Ebû Rigâl isminde birisi idi.
Ebû Rigâl Semûd'un helâk olduğu sırada Mekke-i Mükerremede
Harem-Şerif'de idi. Bu sebepten dolayı ona musibetten bir şey isâbet
etmedi. Günlerden bir gün Harem'den çıktığında gökten bir taş düşüp onu
öldürdü. Resulallah Hicr'e uğradığı vakit buyurdu ki: « Mucize
istemeyiniz. Muhakkak ki Sâlih'in kavmi mucize istedi de, Allahü Teâlâ
onlara deve gönderdi.
Deve bu yoldan suya gider, su taraftan giderdi. Sonra onlar, Rablerinin
emrinden (hak sözden) dönüp haddi aştılar. Allah'ın hareminde olan bir
kişi dışında (ve imân edenler müstesna) Semûd kavminden herkesi helâk
eden bir sayha onları yakalayıverdi» Bunun kim olduğu sorusuna:« Ebû
Rigâl'dir. Harem'den ciktiginda isâbet eden azâb ona da isâbet etti»
dedi. Sâlih peygamber bundan sonra imân edenlerle birlikte Mekke veya
Sam taraflarına gitti (Elmalıya göre ise Filistin'e gitti) , Remle'de
yerleşti. Mekke'de vefat edip Kâbe-i Muazzama yanında defn edildi. Hz.
Sâlih'in deve mucizesinden hariç başka mucizeleri şunlardı: -Sâlih
peygamberin duası üzerine- meyvesiz ağaçların meyve vermesi, tastan su
çıkması ve bir Semûd'lunun Hz. Sâlih'in çadırını yakması üzerine onun
yanmaması.