Hz. Davut

Hz. Davut


Kur'ân-ı Kerim'de adı geçen israiloğulları peygamberlerinden biri.

Yahuda kabilesinden İsa (Yasa)'nın sekizinci oğludur.

Hz. Musa'nın vefatından sonra, yine israiloğulları isyanın karanlığına
daldılar. Azgınlık yaparak Hz. Musa'nın Allah'tan getirdiği akîdeyi
terk etmeye başladılar. Cenâb-ı Allah, onların üzerlerine başka bir
kabîleyi musallat etti.

Hz. Musa'nın vefatından sonra israiloğullarının idaresi Yusa'ya kaldı.
israiloğullarını çölden çıkararak onları dedelerinin ülkesine
yerleştirdi. Bu ülke, Hz. Yakub'un yaşadığı Ken'an bölgesi olup,
israiloğulları için mukaddes ülke sayılır.

israiloğulları Hz. Musa'nın vefatından sonra Filistin çevresine
yerleşmiş bulunan Amâlika Kabilesi ile karşı karşıya geldiler.
israiloğulları Amâlika ile yaptıkları bir savaştan mağlup çıktılar.
Kendilerini toparlayarak yeniden bu düşman ile çarpışmak istediler.
Yüce Rabbimiz onların bu durumunu söylece anlatmaktadır:
"israiloğullarından bir cemaat Musa'dan sonra peygamberlerine: "Bize
bir hükümdar gönder ki, Allah yolunda savaşalım" dediler. Peygamber.
"Size muharebe farz olunursa korkarım ki, savaşmazsınız" dedi. Onlar:
"-Niçin Allah yolunda savaşmayalım? Yurdumuzdan ve evlatlarımızın
yanından çıkarıldık" dediler. Onlara farz kılındığında, birazı müstesna
olmak üzere, savaştan yüz çevirdiler. " (el-Bakara, 2/246)

"Peygamberleri onlara: Allah, Teâlâ size hükümdar olarak gönderdi
dediğinde, onlar: O, bize nasıl hükümdar olur? Biz hükümdarlığa ondan
daha layıkız. Onun malı da çok değildir. dediler. Peygamber. "Allah
onu, sizin üzerinize namaz kıldı. Ona ilimde ve cisimde fazlalık
(üstünlük) verdi. Allah, mülkü dilediğine verir. " (el-Bakara, 2/247).

israiloğulları tarafından kutsal kabul edilen bir sandık vardı.
Kur'ân-ı Kerim'de bu sandığa "Tâbût"* adı verilmektedir. Amâlikalılarla
yapılan savaş sonucunda bu sandık Câlût (Golyat)'ın eline geçmişti.
israiloğulları bunun acısını duyuyorlar, fakat Tâlût'un da
hükümdarlığına itiraz etmekten geri kalmıyorlardı.

"Peygamberleri onlara şöyle dedi: Onun hükümdarlığına alamet; size,
içinde Rabbiniz tarafından sekînet ve Musa ailesi ile Harun ailesinin
mirası bulunan Tâbût'u meleklerin yüklenip getirmesidir. Eğer siz iman
edenlerdenseniz, bunda sizin için ibret ve mûcize vardır. " (el-Bakara,
2/248). Tâbût'un israiloğullarının eline geçmesi onları yüreklendirdi.
Yeniden toparlanarak Amâlika kabilesi üzerine yürüdüler. Tâlût,
israiloğullarına öğütte bulundu. Onlara şöylece seslendi: "Allahu Teâlâ
sizi bir nehir ile imtihan ediyor. O nehirden içen benden değildir.
Ondan eli ile ancak bir avuç içen bendendir" dedi. Onların pek azı
müstesna, diğerleri içti. Tâlût ile iman edenler nehri geçtiklerinde:
Bugün Câlût ve askerlerine karşı duracak takat bizde yoktur dediler.
Allah'a kavuşacaklarını bilenler. Nice az bir topluluk vardır ki,
Allah'ın izni ile daha çok olana galip gelmiştir. Allah, sabredenlerle
beraberdir. ' dediler. " (el-Bakara, 2/249)

Amâlika ordularının başında Câlût (Golyat) bulunuyordu. Câlüt'un
ordusuyla karşı karşıya gelen mümin kitle söyle dua etti: "Ya Râb,
üzerimize sabır ve sebat ihsan eyle, ayaklarımızı sabit kıl ve kâfir
kavme karşı bize yardım et. " (el-Bakara, 2/250)

Tâlût'un ordusunda Dâvûd (a.s.) bulunuyordu. Dâvûd (a.s.), Hz. Yakub'un
neslinden idi. israiloğullarından olan Dâvûd, daha küçük yaşta bir
delikanlı iken, hak davanın amansız düşmanı, zorba ve güçlü ordulara
sahip olan Câlût ile yaptığı mücadeleyi kazanmış ve bu savaşta Câlût'u
sapan taşıyla öldürmüştü. Bu olayda Allah'a tevekkül eden müminlerin
zalimleri nasıl yendiği gösterilmektedir.

Câlût, zalim zengin ve korkunç bir hükümdardı. Onun açıkça belli olan
büyük üstünlüğü vardı. Fakat Allahu Teâlâ, o zaman işlerin yalnız
zahiriyle meydana gelmeyip, gerçek anlamıyla vukû bulduğunu göstermek
istedi. işlerin hakikatini sadece O bilir. Her şeyin ölçüsü yalnız
O'nun elindedir. Aslında insanlara güçlü görünenin zayıf, zayıf
görünenin de Allah'ın yardımıyla güçlü olduğu ölçüsü Allahu Teâlâ'ya
aittir. insanlar ise vazifelerini yerine getirmek, Allah'u Teâlâ' ya
verdikleri ahitlerini ifa etmekle yükümlüdürler. Bundan sonra Allah'ın
istediği şeyler istediği şekilde olur. insanlara, kendilerini korkutan
zâlimlerin zayıf, çok zayıf olduklarını, Allah onların ölmesini
istediği zaman küçücük delikanıların bile mağlûp edebileceğini
göstermek için bu zalim diktatörün ölümünü, daha genç bir bir delikanlı
iken Hz. Dâvûd'un eline verdi. Burada Allah'u Teâlâ'nın tahakkukunu
istediği gizli başka hikmetler de vardı. Allah, Tâlût'dan sonra mülkü
Hz. Dâvûd'un almasını ve onun yerine oğlu Süleyman (a.s.)'i varis
kılmayı istedi. Bu sebeple Hz. Dâvûd (a.s.)'in gücü, Câlût'u
öldürmesiyle gösterilmiş oluyordu.

"Allah'ın izniyle, onları hemen hezimete uğrattılar. Dâvûd da Câlût'u
öldürdü. Allah ona mülk ve hikmet verdi. Dilemekte olduğu şeylerden de
ona öğretti." (el-Bakara, 2/251).

Câlût'un öldürülmesiyle Amâlikalılar bozguna uğradılar, darmadağın
oldular. Bu olaydan sonra halk, Hz. Dâvûd (a.s.)'a daha çok sevgi ve
saygı göstermeye başladı.

Tâlût'un ölümünden sonra yerine Dâvûd (a.s.) geçti. Ona hem yönetim,
hem peygamberlik verildi; "...Dâvûd'a dağları ve kuşları boyun
eğdirdik. Onunla beraber tesbih ediyorlardı. Biz (bunları) yaparız."
"Ona, sizi savaşın şiddetinden korumak için zırh yapmayı öğretmiştik.
Ama siz, şükrediyor musunuz ki?" (el-Enbiya, 21/78, 80)

"Andolsun Dâvûd'a tarafımızdan bir üstünlük verdik. Ey dağlar, onunla
beraber tespih edin ve ey kuşlar (siz de). Ve ona demiri yumuşattık.",
"Geniş zırhlar yap, dokumasını ölçülü yap ve (hepiniz) iyi isler yapın.
Çünkü ben, yaptıklarınızı görmekteyim. diye vahyettik." (Sebe,
34/10-11). Hz. Dâvûd (a.s.) hakkında Kur'ân-ı Kerim'den gelen
rivâyetler; Dâvûd'un çok güzel bir sesi olduğunu, kendisine verilen
Zebur'u okumaya baslayınca, dağların ve kuşların onu dinlemek üzere
etrafında toplandıklarını bildirmektedir. Zebur dört büyük semâvî
kitaptan birisi olup, yüzelli sûreden ibarettir. Bu kitap, ser'î
hükümleri taşımadığı için Hz. Dâvûd, Hz. Musa'nın şerîati ile
hükmetmiştir.

Yahudi kaynaklarında Hz. Dâvûd'un, Mizmar denen bir musiki âleti
çaldığı kayıtlıdır. Kur'ân'da da: "(Her taraftan) gelen kuşlar da ona
icabet ederler, hepsi onun nağmesine katılırlardı ", "Onun mülkünü
kuvvetlendirmiştik. Kendisine hikmet ve açık konuşma, güzel konuşma
vermiştik. " (Sad, 38/19-20) buyuran Allah, aynı sûrenin 21. âyetinde,
Hz. Dâvûd (a.s.) zamanında olan bir hâdiseyi de, Hz. Muhammed
(s.a.s.)'e söyle haber vermiştir: "Dâvûd'un yanına gelmişlerdi de,
onlardan korkmuştu. Korkma dediler, Biz, iki davacıyız. Birimiz
ötekinin hakkına saldırdı. simdi sen aramızda hak ile hükmet. Zulmetme.
Bizi yolun ortasına (adalete) götür. " (Sad, 38/22)

Kur'ân'da anlatıldığına göre bunlar iki kardeştiler. Birisinin
doksandokuz koyunu, ötekinin bir tek koyunu vardı. Böyle iken
doksandokuz koyunu olan öteki kardeşinin tek koyununu ister, aralarında
tartışma çıkar. Tek koyunu olanı bu tartışmayı kaybeder. Hz. Dâvûd
(a.s.)'a müracaat ederler. O, davacı olanlardan birini dinler, ötekini
dinlemeden hükmünü verir. Bunu da Allah'u Teâlâ'nın kendisini imtihanı
sanır. Ancak bu yaptığı hareket sebebiyle Allah'dan mağfiret dileyip
secdeye kapanır, tövbe eder. Allah, onu affettiğini bildirir ve ona su
vahyi indirir: "Ey Dâvud, biz seni yeryüzünde (senden öncekilerin
yerine) hükümdar yaptık. insanlar arasında adaletle hükmet, keyfine
uyma. Sonra seni Allah yolundan saptırır. Allah'ın yolundan sapanlara,
Allahın hesap gününü unuttuklarından dolayı çetin bir azap vardır. "
(Sad, 38/26)

israiloğulları, Hz. Dâvûd zamanında en parlak dönemlerini
yaşamışlardır. Dâvûd (a.s.) Kudüs'ü fethetmiş, kendisine başkent
yapmıştı.

Hz. Dâvûd, hem hükümdar, hem peygamberdi. Bir nimet olarak bu iki
özellik ona verilmişti. O, israiloğullarını kırk yıl yönetti ve Rabbine
kavuştu. Hz. Dâvud (a.s.)'in yerine oğlu Hz. Süleyman (a.s.) geçti ve
ona da peygamberlik geldi. Hz. Dâvûd, bir gün oruç tutar, bir gün yerdi.

Abdullah b. Amr'dan rivâyetle, Abdullah, her gün gündüzleri oruç tutar,
geceleri de (nâfile) namaz kılardı. Onun bu durumu Rasûlullah'a
bildirildiğinde Hz. Peygamber onu çagırdı ve şöyle buyurdu: "Bir gün
oruç tut, bir gün iftar et. iste bu Dâvûd (a.s.)'in orucudur."

Bir başka rivayette ise, Rasûlullah (s.a.s.) söyle buyurmuştur:
"Allah'u Teâlâ ya en sevimli oruç, Dâvûd (a.s.)'in orucudur. O, bir gün
oruç tutar, bir gün iftar ederdi. Allah'a en sevimli namaz da Dâvûd
namazı idi. O, her gecenin yarısında uyur. Üçte birinde (nafile) namaz
kılardı. Altıda birinde de yine uyurdu." (Müslim, Siyam, 183; Nesâî,
Siyam, 69).