Peygamber
Efendimiz (sav)'in hayatının her anında, müminlere çok güzel örnekler
bulunmaktadır. Hz. Muhammed (sav)'in sahabeleriyle olan sohbetleri,
onlara hitapları, şakaları, çocuklara olan sevgi ve ilgisi, hanımlarına
karşı adaletli, sevecen ve ilgili tavrı, hem ailesi hem de tüm
Müslümanlar için örnek bir koruyucu olması, güler yüzü, neşesi,
canlılığı, müminlere olan düşkünlüğü ve şefkati, güzel ahlakın ve ideal
insan modelinin önemli bir örneğidir. Bu bölümde Peygamber Efendimiz
(sav)'in Allah'ın hoşnut olduğu güzel hayatından örnekler verilecektir.
PEYGAMBERİMİZ (SAV) GÜLER YÜZLÜYDÜ VE GÜLER YÜZLÜ OLMAYI TAVSİYE EDERDİ:
Peygamber Efendimiz (sav), üzerindeki ağır sorumluluğa ve karşılaştığı
türlü zorluklara rağmen, son derece tevekküllü, teslimiyetli ve huzurlu
bir insandı. Hayatının her anında imanın neşesi ve şevki içindeydi. Hem
bu imani neşesi, hem de güzel ahlakı nedeniyle daima güler yüzlü ve
candan bir tavrı vardı. Sahabeler, Peygamberimiz (sav)'in bu halini
şöyle anlatmaktadırlar:
O, ümmîler içinde, kendilerinden olan ve onlara ayetlerini okuyan,
onları arındırıp-temizleyen ve onlara Kitap ve hikmeti öğreten bir elçi
gönderendir...
(Cuma Suresi, 2)
Hz. Ali (ra): "Onun güler yüzlü oluşu ve herkese nazik davranışı adeta
onu halka bir baba yapmıştı. Herkes onun katında ve nazarında eşit
idi."156
Allah Resulü daima güler yüzlü, yumuşak huylu idi...157
"Allah Resulü... halkın en çok gülümseyeni ve en neşelisi idi."158
Peygamberimiz (sav) ashabına da güler yüzlü olmalarını tavsiye etmiş ve şöyle demiştir:
"Sizler insanları mallarınızla memnun edemezsiniz, onları güzel yüz ve güzel huyla hoşnut edersiniz."159
"Allah Teala kolaylık gösteren ve güler yüzlü kişiyi sever."160
PEYGAMBERİMİZ (SAV)'İN SAHABELERİ İLE OLAN İLİŞKİSİ VE SOHBETLERİ
Peygamberimiz (sav), çevresindeki Müslümanlarla çok yakından
ilgilenirdi. Onların her birinin imanını, tavrını, temizliğini,
neşesini, sağlığını yakından takip ederdi. Her birinin eksiklerini,
ihtiyaçlarını gözetir, temin edilmesini sağlardı. Onlarla olan
sohbetlerinde ise, onları çok hoş tutar, gönüllerini alırdı. Sahabeler
yanından neşe ve huzur içinde ayrılırlardı.
En yakınlarından biri olan Hz. Ali (ra), Peygamberimiz (sav)'in
sohbetlerindeki ortamı ve sahabeleriyle olan ilişkisini şöyle
açıklamıştır:
"Resulullah insanların eli en açık, gönlü en geniş ve şivesi en düzgün
olanı, yüklendiği işi en iyi şekilde ifa edeni, en yumuşak huyluları ve
sohbeti en güzel olanıydı. Onu tanıyıp sohbetinde bulunanlar ona
severek sokulurdu. Onu niteleyen: 'Ondan önce de ondan sonra da onun
gibisini görmedim' derdi. Ne zaman kendisinden bir şey istense onu
mutlaka verirdi."161
"(Birlikte) oturduğu kimselerin her biriyle ilgilenir, farklı muamele
ettiği izlenimi vermezdi. İhtiyacını gidermesi için onunla oturan veya
onu ayakta tutan kimseye karşı sabırlı olur, o kişi ayrılmadıkça
kendisi onu terk edip ayrılmazdı."162
"Ashabını özler, (göremediği zaman) sorardı. İnsanların durumlarının
nasıl olduğunu, işlerinin ne alemde olduğunu da sorardı. Güzele güzel,
çirkine çirkin derdi."163
"Daima doğruların yanındaydı, başkasını kabul etmezdi. Yanına geçici
olarak girerlerdi, çıktıklarında mutmain olarak çıkarlardı. Yanından
birer delil ve kılavuz olarak çıkarlardı."164
Gelen yabancıların aşırı ve mantık dışı davranışlarını sabırla
karşılardı. Ashab bazen buna kızarlardı da o onları teskin eder, şöyler
derdi: "böyle kimseleri gördüğünüzde onu irşad edin!"165
"Kimsenin sözünü kesmez, bitirinceye kadar beklerdi."166
"... İnsanları birbirine sevdirecek, birbirlerine kaynaştıracak şeyleri
konuşurdu. Onları ürkütmez, kaçırmazdı. Her kavmin liderine önem
atfederdi; ikram ederdi..."167
Torunu Hz. Hasan (ra) ise Peygamberimiz (sav) için şunları söylemiştir:
"Bakışları son derece anlamlı idi... Mani kelimelerle (az sözle çok
mana ifade edecek şekilde) gayet güzel ve veciz konuşurdu. Sözlerinde
ne fazlalık olurdu ve ne de eksiklik."168
İleri gelen kimselerle de sade vatandaşlarla da eşit şekilde konuşurdu. Onlardan hiçbir şeyi saklamazdı."169
Ebu Zer (ra,) Peygamberimiz (sav)'in sahabelerine karşı sevgi dolu tavrını şöyle anlatmıştır:
"Bir gün Peygamberimizin yanına gittim. Bir divanda oturuyordu. Kalktı beni kucakladı. Bu kucaklaması gerçekten pek içtendi."170
Ebu Hüreyre (ra) ise Hz. Muhammed (sav)'in insanlara karşı son derece
ince düşünceli ve insaniyetli olan güzel tavrını şöyle tarif etmiştir:
"Allah Resulü'nün elini birisi tuttuğunda o kişi elini bırakmadıkça,
Resulullah elini çekmezdi. Kendisiyle konuşan herkese karşı yüzünü
döndürür, konuşan lafını bitirmeden çehresini çevirmezdi."171
Peygamberimiz (sav), sahabelerinin rahatsızlıkları ile de yakından
ilgilenirdi. Zayıf olanların kilo almaları, kilosu fazla olanların
diyet yapmalarını, yiyeceklerin faydalı olanlarını seçmelerini tavsiye
ederdi.172 Örneğin bazı hastalıklarında, sahabelerine bal şerbeti
içmelerini tavsiye etmiştir.173
Hz. Ebu Hüreyre (ra)'nin anlattığına göre, bir gün Ebu Hüreyre (ra)
bayıldığında, Peygamberimiz (sav) onu kendisi ayağa kaldırmış, evine
getirmiş ve aç olduğunu anlayarak ona ilk önce süt içirmiştir.174
Mekke, Kabe, Kral Fahd kapısı
Andolsun size, içinizden sıkıntıya düşmeniz onun gücüne giden, size pek
düşkün, müminlere şefkatli ve esirgeyici olan bir elçi gelmiştir.
(Tevbe Suresi, 128)
PEYGAMBERİMİZ (SAV) SAHABELERİNE ŞAKALAR YAPAR, ONLARLA BİRLİKTE GÜLERDİ
Sahabelerin aktardıkları olaylardan anlaşıldığı gibi, Peygamber
Efendimiz (sav) hem ailesi hem de sahabeleri ile sık sık şakalaşır,
onların yaptıkları esprilere güler ve onlara güzel isimler veya
lakaplar takardı. Ancak, her konuda olduğu gibi şakalaşma konusunda da
Peygamberimiz (sav) çok ince düşünceli, vicdanlı ve anlayışlı
davranırdı. Peygamberimiz (sav)'in şakalar konusunda ashabına verdiği
tavsiyeler şöyle özetlenebilir:
Topkapı Sarayı Kutsal Emanetler Bölümü'nde bulunan Kabe kilidi.
"Ben şaka yaparım ama sadece doğru olanı söylerim"
"Bir Müslümanın kardeşini korkutması helal değildir"
"Kardeşinle münakaşa etme, alaya alarak onunla şakalaşma."
"Başkalarını güldürmek için yalan söyleyene yazıklar olsun."
"Kul, şaka da olsa yalan söylemeyi, doğru da olsa münakaşa etmeyi bırakmadıkça iyi bir mümin olamaz."
"Şaka da olsa yalan söylemeyin."175
PEYGAMBERİMİZ (SAV)'İN SEVGİ KONUSUNDAKİ TAVSİYELERİ
Peygamber Efendimiz (sav)'in özellikle üzerinde durduğu en önemli
konulardan biri, müminlerin birbirlerini hiçbir çıkar gözetmeden, içten
bir sevgi ile sevmeleri ve birbirlerine karşı kin, öfke ve kıskançlık
gibi kötü hisler beslememeleriydi. Peygamberimiz (sav) hem bu konuda
müminlere en güzel örnek olmuş, hem de onlara sık sık bu konularda
tavsiyelerde bulunmuştur.
Allah bu konu hakkında Kuran'da şöyle buyurmaktadır:
İşte Allah, iman edip salih amellerde bulunan kullarına böyle müjde
vermektedir. De ki: "Ben buna karşı yakınlıkta sevgi dışında sizden
hiçbir ücret istemiyorum." Kim bir iyilik kazanırsa, Biz ondaki iyiliği
arttırırız. Gerçekten Allah, bağışlayandır, şükredene karşılığını
verendir. (Şura Suresi, 23)
Peygamber Efendimiz (sav)'in sevgi, dostluk ve kardeşlik hakkındaki hadis-i şeriflerinden bazıları ise şöyledir:
"Mümin kendisi için sevdiğini kardeşi için de arzular."176
"Hediyeleşin, birbirinizi sevin. Birbirinize yiyecek hediye edin. Bu, rızkınızda genişlik hasıl eder."177
"Ziyaretleşin, hediyeleşin. Çünkü ziyaret sevgiyi perçinler, hediye de kalpteki kötü duyguları söker atar."178
"Birbirinizi kıskanmayınız, birbirinize kin tutmayınız, birbirinize
çirkin sözler söylemeyiniz, birbirinize sırtlarınızı dönmeyiniz,
kiminiz kiminizi arkasından çekiştirmesin. Allah'ın kulları kardeşler
olunuz."179
"Sizden önceki toplumların derdi size de bulaştı: Haset ve kin. Kin
beslemek kökten kazıyan şeydir. Allah'a yemin ederim ki iman etmedikçe
cennete giremezsiniz. Birbirinizi sevmedikçe iman etmiş olamazsınız.
Size birbirinizi seveceğiniz bir şeyi haber vereyim mi? Aranızda selamı
yayın."180
PEYGAMBER EFENDİİMİZİN ÇOCUKLARA OLAN İLGİSİ VE ŞEFKATİ
Peygamberimiz Hz. Muhammed (sav)'in tüm insanlığa örnek olan şefkati,
merhameti ve müminlere olan düşkünlüğü, çocuklara olan tavrında da çok
yoğun olarak görülmektedir. Peygamberimiz (sav) hem kendi çocukları ve
torunları hem de ashabının çocukları ile çok yakından ilgilenmiş,
doğumlarından isimlerinin konmasına, sağlıklarından ilimlerinin
artmasına, giyimlerinden oynadıkları oyunlara kadar onlar için
tavsiyelerde bulunmuş, hatta bizzat yol göstermiş, ilgilenmiştir.
Örneğin, Peygamber Efendimiz (sav), kızı Hz. Fatıma (ra)'ya, her iki
torununun doğumundan hemen önce "Doğum olunca bana haber vermeden
çocuğa hiçbir şey yapmayın"181 diye tembihlemiştir. Bebeklerin
doğumundan sonra ise onların beslenmelerini, bakımlarını ve nasıl
korunacaklarını bizzat göstererek anlatmıştır.
Peygamberimiz (sav) ayrıca, yeni doğan bebeklere, çocuklarına,
torunlarına ve ashabının çocuklarına hep dua etmiştir. Onları severken
ya da onların oyunlarını izlerken, onlar için Allah'tan hayırlı ve uzun
bir ömür, ilim, hikmet ve iman istemiştir. Örneğin torunları Hz. Hasan
ve Hz. Hüseyin'e her vesilede dua etmiş ve bu duasının, Hz. İbrahim'in
Hz. İshak ve Hz. İsmail için ettiği dua olduğunu belirtmiştir.182
Ashabından İbn-i Abbas (ra) çocukken Peygamberimiz (sav)'in kendisine
"Allah'ım buna hikmeti öğret" diye dua ettiğini aktarır. Ashabından
Enes (ra)'e ise çocukluk döneminde, Allah'ın mal ve evladını çok ve
ömrünü uzun kılması ve verdiklerinin Enes (ra) hakkında hayırlı ve
mübarek olması için dua etmiştir.183
Peygamber Efendimiz çocukların oyununa da çok önem vermiş, hatta zaman
zaman onlarla oyun oynayarak ilgilenmiştir. Hz. Peygamber (sav),
"Çocuğu olan onunla çocuklaşsın"184 diyerek, anne babalara çocuklarını
bizzat eğlendirmelerini tavsiye etmiştir. Peygamberimiz (sav)
çocukların yüzme, koşu, güreş gibi oyun ve sporlarla meşgul
edilmelerini de tavsiye etmiş, hatta torunlarını ve çevresindeki
çocukları buna teşvik etmiştir.
Birçok sahabe, Peygamber Efendimizin çocukları nasıl sevdiğini, onlarla
nasıl ilgilendiğini ve oyunlar oynadığını aktarmıştır. Bunlardan
bazıları şöyledir:
Hz. Enes (ra):
"Resulullah aleyhissalatu vesselam çocuklarla şakalaşmada insanların en önde olanıydı."185
El Bera (ra):
"Peygamber Sallallahu aleyhi ve sellemi Hasan omuzunda iken gördüm�"186
"Peygamberimiz (sav) kızı Hz. Fatıma (ra)'ya şöyle derdi: 'Haydi şu
oğullarımı (Hasan ve Hüseyin) çağır bana!' Ondan sonra o ikisini
göğsüne basar, koklardı."187
Ya'la İbnu Mürre (ra) Peygamberimiz (sav)'in çocuklara olan sevgisine, onlarla nasıl şakalaştığına dair şunları anlatmıştır:
"Bir grup ashab, Resulullah ile birlikte aleyhissalatu vesselam'ın
davet edildiği bir yemeğe gittiler. Yolda torunu Hüseyin'e rastladılar,
çocuklarla oynuyordu.
"Resulullah (sav) çocuğu görünce ilerleyip cemaatin önüne geçip onu
tutmak için ellerini açtı. Çocuk ise sağa sola kaçmaya başladı.
Resulullah da onu takliden sağa sola koşarak, tutuncaya kadar peşinde
koştu. Yakalayınca ellerinden birini çenesinin altına diğerini de
ensesine koyup öptü ve 'Hüseyin bendendir. Ben de Hüseyindenim. Kim
Hüseyin'i severse Allah da onu sevsin. Hüseyin sıbtlardan bir sıbttır
(torun)' buyurdu."188
Hz. Enes (ra)'in bildirdiğine göre Resulullah (sav), "dünyadaki iki
reyhanım" dediği torunları Hasan ve Hüseyin'i sık sık yanına çağırtıp
onları koklar ve bağrına basardı.189
İbnu Rebi'ati'ibni'l Haris (ra) diyor ki:
"Babam beni, Abbas (ra)'da oğlu el-Fadl (ra)'ı Resulullah'a gönderdi.
Huzurlarına girdiğimiz zaman bizi sağlı sollu oturttu ve bizi öylesine
sıkı kucakladı ki daha kuvvetlisini görmedik."190
Resulullah (sav)çocuklara olan sevgisini gösterirken sıkça onların
başlarını okşardı ve onlara hayır duaları ederdi. Örneğin Yusuf İbni
Abdillah İbni Selam (ra), "Hz. Peygamber (sav) beni Yusuf diye
isimlendirdi, başımı okşadı" der. Amr İbnu Hureys (ra) ise annesinin
kendisini Hz. Peygamber (sav)'in huzuruna götürdüğünü, Resulullah
(sav)'ın başını okşayıp bol rızka kavuşması için dua ettiğini, Abdullah
İbnu Utbe (ra) de beş-altı yaşlarındayken Peygamberimiz Efendimizin
başını okşayarak, zürriyeti ve bereketi için dua ettiğini
hatırlayabildiğini anlatır.191
Hz. Muhammed (sav)'in çocuklara gösterdiği ilgili ve sevgi dolu tavrı, Ebu Hüreyre (ra) de şu örneklerle anlatmıştır:
"Meyvenin ilk çıkanı getirildiği zaman Resulullah (sav) şöyle derdi:
'Allah'ım bize, Medinemize, meyvelerimize, müdd ve saımıza (yani
ölçeklerimize) kat kat bereket ver' diye dua ederdi. Sonra meyveyi
orada bulunan en küçük yaştakine verirdi."192
"Çocuğa karşı yumuşak davranmak Allah Resulü'nün adetlerindendi. Allah
Resulü bir seferden döndüklerinde çocuklar kendilerini karşılarlardı.
Allah Resulü de durur sahabelerine çocukları kaldırmalarını emrederdi.
Onlar da çocukların kimini Allah Resulü'nün önüne kimisini terkisine
bindirir ve bazılarını da kendileri bineklerine alırlardı."193
"Resulullah (sav) Hz. Fatıma'nın evinin avlusuna geldi ve oturdu.
'Burada çocuk var mıdır?' diye sordu. Hz. Fatıma'nın çocuğu
(Resulullah'ın torunu), süratle koşarak geldi ve Resulullah'ın boynuna
sarıldı. Resulullah çocuğu öptü."194
"Çocuklarla o kadar içice olmuştu ki, bir defasında yarış yapan
çocukları görmüştü de, onların neşesine katılmak için birlikte
koşmuştu."195
Cabir İbnu Semüre (ra) de aynı konuda şunları anlatmıştır:
"Resulullah aleyhissalatu vesselam'la birlikte ilk namazı kıldım. Sonra
aleyhissalatu vesselam ehline gitti. Onunla ben de çıktım. Onu bir
kısım çocuklar karşıladı. Derken onların yanaklarını bir bir okşamaya
başladı. Benim yanağımı da okşadı. Elinde bir serinlik ve hoş bir koku
hissettim."196
Kız çocuklarının doğar doğmaz öldürüldükleri bir dönemde peygamber
olarak görevlendirilen Hz. Muhammed (sav), kız çocuklarını da erkek
çocuklardan ayırmamak gerektiğini, kız çocuklarını öldürmenin günah
olduğunu bildirmiş, ve hepsine eşit sevgi ve ilgi göstererek, topluma
da güzel bir örnek olmuştur. Peygamberimiz (sav)'in kız çocuklarındaki
güzel özellikleri vurguladığı sözlerinden biri şudur:
"Kız ne güzel evlattır. Şefkatli, yardımsever, munis, kutlu ve analık duyguları ile doludur."197
Peygamberimiz (sav) sevgisini hem sözleriyle hem de davranışlarıyla gösterirdi. Çocuklara onları sevdiğini söylerdi.198
Peygamber Efendimiz, çocuklara olan şefkatinde hiçbir ayırım
gözetmezdi. Kendi çocuklarına ve torunlarına gösterdiği sevgi ve
merhametin aynısını diğer Sahabî çocuklarına da gösterirdi. Halid bin
Said (ra), Peygamberimiz (sav)'i ziyarete geldiğinde yanında küçük kızı
da vardı. Habeşistan'da doğduğu için, Peygamberimiz (sav) ona ayrı bir
yakınlık gösterirdi. Bir seferinde Peygamberimiz (sav)'in eline
işlemeli bir kumaş parçası geçmişti. Hz. Halid'in kızını çağırttı ve
ona verdi, sevindirdi.
Cemre o sıralar küçük bir çocuktu. Babası alır, onu Peygamberimiz
(sav)'in huzuruna götürür ve derdi ki: "Yâ Resulallah, şu kızım için
Allah'a bereketle dua eder misiniz?" Peygamber Efendimiz Cemre'yi
kucağına oturttu, elini başına koydu ve bereketle dua buyurdu.
Peygamberimiz (sav)'in yardımcısı Hz. Zeyd (ra)'in oğlu Üsame (ra) Peygamber Efendimiz ile ilgili şunları anlatmıştır:
"Resulullah bir dizine beni, bir dizine de torunu Hasan'ı oturtur;
sonra ikimizi birden bağrına basar ve 'Ya Rabbi, bunlara rahmet et.
Çünkü ben bunlara karşı merhametliyim' diye dua ederdi."199
Bazı kimseler, Peygamberimiz (sav)'in çocuklarla oyun oynamasını,
onlarla ilgilenmesini anlamıyorlardı. Bir defasında Akra bin Habis
(ra), Peygamberimiz (sav)'i, Hz. Hasan'ı öperken gördü ve şöyle dedi:
"Benim on çocuğum var. Şimdiye kadar hiçbirini öpmedim." Bunun üzerine
Peygamberimiz, "Merhamet etmeyene merhamet olunmaz" buyurdu."200
Peygamber Efendimiz mübarek evladı Hz. İbrahim'i de, süt annesinin
evinde sık sık ziyarete gider, şefkat ve merhametini göstererek, başını
okşar, bağrına basardı. Peygamber Efendimizin hizmetkarı Hz. Enes (ra),
ilgili bir hatırasını şöyle anlatır:
"Ben ev halkına Resul-i Ekremden (sav) daha şefkatli, daha merhametli
davranan bir kimse hayatımda görmedim. İbrahim, Medine'nin Avali
kısmında sütannesinin yanında bulunurken, Peygamberimiz (sav) onu
görmeye gider, biz de beraberinde bulunurduk... Peygamberimiz (sav)
içeri girer, oğlunu alır, öper, sonra dönerdi... Yine bir gün
gittiğimizde Resulullah çocuğunu getirtti, bağrına bastı. Ona bazı
sözler söyledi, onunla konuştu."201
Hazret-i Ali anlatıyor:
"Peygamber Efendimiz bize ziyarete gelmişti. O gece bizde kaldı. Hasan
ve Hüseyin de uyuyorlardı. Bir ara Hasan su istedi. Peygamberimiz hemen
kalktı ve su kırbasından bir bardak su aldı, çocuğa
verdi�"202
Peygamberimiz (sav), ayrıca müminlere çocukları arasında adaletle davranmalarını hatırlatmış ve şöyle demiştir:
"Allah'tan korkun. Çocuklarınızın size itaatli olmalarını istediğiniz gibi siz de onların aralarında adaletle davranınız."203
"Allah öpücüğe varıncaya kadar her hususta çocuklar arasında adaletli davranmanızı sever"204
Peygamberimiz (sav)'in çocukların eğitilmeleri ve güzel ahlak ile
terbiye edilmeleri üzerinde de durmuş ve bu konuda birçok tavsiyede
bulunarak yol göstermiştir. Peygamberimiz (sav)'in bu konudaki
sözlerinden bazıları şöyledir:
"Bir baba çocuğuna güzel ahlaktan daha üstün bir miras bırakamaz."205
"Çocuğun, babası üzerindeki haklarından biri ismini ve edebini güzel yapmasıdır."206
"Çocuklarınıza ikram edin ve terbiyelerini güzel yapın..."207
Peygamberimiz Hz. Muhammed (sav), her konuda olduğu gibi, çocuklarla
ilgilenmesi, onlara gösterdiği sevgi ve şefkat ile müminlere en güzel
örnektir. Peygamberimiz (sav) "Küçüklerimize şefkat etmeyen ... bizden
değildir"208 diyerek, çocuklara gösterilen şefkatin önemini
belirtmiştir.
PEYGAMBER EFENDİMİZ'İN EŞLERİ MÜMİNLERİN ANNELERİDİR:
Peygamber Efendimizin eşleri, tüm müminlerin anneleri, tüm Müslüman
kadınlara örnek, takva sahibi müminlerdir. Kuran'da, hadis-i şeriflerde
ve Peygamber Efendimizin hayatı hakkındaki rivayetlerde Hz. Muhammed
(sav)'in eşlerinin huyları, imanları, Peygamberimiz (sav)'e nasıl
yardımcı oldukları, yaptıkları tebliğ ve güzel ahlakları hakkında
birçok bilgi verilmektedir.
Kuran'da Peygamber Efendimizin eşleri hakkında verilen bilgilerden biri, onların tüm müminlerin annesi olduğudur:
Peygamber, müminler için kendi nefislerinden daha evladır ve onun zevceleri de onların anneleridir� (Ahzab Suresi, 6)
Bir başka ayette ise, Allah müminlere, Peygamberimiz (sav)'den sonra
onun eşlerini nikahlamalarını yasaklamıştır. Bu ayet şöyledir:
� Allah'ın Resûlüne eziyet vermeniz ve ondan sonra eşlerini
nikahlamanız size ebedi olarak (helal) olmaz. Çünkü böyle yapmanız,
Allah Katında çok büyük (bir günah)tır. (Ahzab Suresi, 53)
Kuran'ın bazı ayetlerinde ise, Peygamberimiz (sav)'in hanımlarının
diğer kadınlar gibi olmadıkları belirtilmiş ve onların nasıl bir tavır
içinde olmaları gerektiği haber verilmiştir. Ayetlerde şöyle buyrulur:
Ey peygamberin kadınları, siz kadınlardan herhangi biri (gibi)
değilsiniz; eğer sakınıyorsanız, artık sözü çekicilikle söylemeyin ki,
sonra kalbinde hastalık bulunan kimse tamah eder. Sözü maruf bir tarzda
söyleyin. Evlerinizde vakarla-oturun (evlerinizi karargah edinin), ilk
cahiliye (kadınları)nın süslerini açığa vurması gibi, siz de
süslerinizi açığa vurmayın; namazı dosdoğru kılın, zekatı verin,
Allah'a ve elçisine itaat edin. Ey Ehl-i Beyt, gerçekten Allah, sizden
kiri (günah ve çirkinliği) gidermek ve sizi tertemiz kılmak ister.
Evlerinizde okunmakta olan Allah'ın ayetlerini ve hikmeti hatırlayın.
Şüphesiz Allah, latiftir, haberdar olandır. (Ahzab Suresi, 32-34)
Kutlu Peygamberimiz (sav)'in takva sahibi eşlerinin ayetlerde
bildirilen tutumları, yani sözü maruf, akla ve vicdana uygun bir
şekilde söylemeleri, vakarlı tavırları, sakınmaları, ibadetlerde ve
Peygamber Efendimize itaatteki titizlikleri, Kuran'ı ve Peygamberimiz
(sav)'in sünnetini çok iyi biliyor olmaları tüm mümin kadınlara
örnektir.
Biz bu Kuran'ı sana vahyetmemizle, en güzel kıssaları gerçek bir haber
(kıssa) olarak sana aktarıyoruz, oysa sen, daha önce, bundan haberi
olmayanlardandın.
(Yusuf Suresi, 3)
Allah, ayetlerinde Peygamberimiz (sav)'in hanımlarının ecirlerinin iki kat verileceğini şöyle bildirmiştir:
Ey peygamberin kadınları, sizden kim açık bir çirkin-utanmazlıkta
bulunursa, onun azabı iki kat olarak arttırılır. Bu da Allah'a göre pek
kolaydır. Ama sizden kim Allah'a ve Resûlü'ne gönülden -itaat eder ve
salih bir amelde bulunursa, ona ecrini iki kat veririz. Ve Biz ona
üstün bir rızık da hazırlamışızdır. (Ahzab Suresi, 30-31)
O, hevadan (kendi istek, düşünce ve tutkularına göre) konuşmaz. O (söyledikleri), yalnızca vahyolunmakta olan bir vahiydir.
(Necm Suresi, 3-4)
Muhammed, Allah'ın elçisidir. Ve onunla birlikte olanlar da kafirlere karşı zorlu, kendi aralarında ise merhametlidirler...
(Fetih Suresi, 29)
� Eğer Allah dileseydi, sizi bir tek ümmet kılardı; ancak
(bu,) verdikleriyle sizi denemesi içindir. Artık hayırlarda yarışınız.
Tümünüzün dönüşü Allah'adır. Hakkında anlaşmazlığa düştüğünüz şeyleri
size haber verecektir.
(Maide Suresi, 48)
Peygamber Efendimizin mübarek eşlerinden ilki, Hz. Hatice (ra)'dir. Hz.
Hatice aynı zamanda ilk Müslümanlardandır. Peygamberimiz (sav), ilk
vahyi aldığında hemen kendisine söylemiştir. Aklı, feraseti, basireti
ve hikmeti ile tanınan Hz. Hatice, hemen iman etmiş ve o günden sonra
Peygamberimiz (sav)'e büyük destek olmuş, Kuran ahlakının yayılmasında
maddi ve manevi olarak büyük bir çaba göstermiştir.
Peygamberimiz (sav)'in Hazreti Sûde, Hazreti Aişe, Hazreti Hafsa,
Hazreti Zeyneb, Hazreti Ümmü Seleme, Hazreti Cuveyriye, Hazreti Ümmü
Habibe, Hazreti Safiye, Hazreti Meymune gibi isimleri zikredilen diğer
hanımları da fedakarlıkları, sabırları ve Peygamber Efendimize olan
bağlılıkları ile sahabelere örnek olmuşlardır.
Peygamberimiz (sav), hem hanımları hem de çocukları ile çok yakından
ilgilenmiş, onların imanlarını, sağlıklarını, neşelerini ve ilimlerini
artırmalarına vesile olmuştur. Rivayetlerde Peygamberimiz (sav)'in
hanımları ile oyunlar oynadığı, koşu yarışları yaptığı da belirtilir.
Sahabeler "Peygamber (sav) hanımlarıyla en fazla şakalaşan kişiydi"209
diyerek, Peygamber Efendimizin eşlerine olan ilgisini belirtmiştir.
Ayrıca Hz. Aişe (ra)'den rivayet edildiğine göre, Peygamber
Efendimiz,"Hanımlarına karşı insanların en yumuşağı, en kerimi, güler
yüzlüsü ve mütebessim olanı idi."210
Peygamber Efendimizin bilinen bir başka özelliği ise, hanımları
arasında son derece adaletli olmasıdır. Hatta rivayetlerde. eşlerini
ziyaretlerini eşit olarak taksim ettiği belirtilir. Bu konuda Hz. Aişe
(ra) şöyle der:
"Resulullah (sav) gece taksiminde adalete riayet eder ve derdi ki: "Ey
Allah'ım. Bu taksim benim iktidarımda olanda yaptığım bir taksimdir.
Senin muktedir olup benim muktedir olmadığım şeyden dolayı beni
levmetme."211
Hz. Enes (ra) anlatıyor:
"Resulullah (sav)'ın yanında dokuz hanımı vardı. Hanımlara uğrama işini
sıraya koyuyordu. Birinci hanımına ikinci uğrayışı dokuz gün sonra
oluyordu. Hanımları her akşam Resullulah'ın o gün geleceği odada
toplanıyordu."212
Peygamber Efendimiz birçok sözünde de mümin kadınların ne kadar değerli
varlıklar olduklarını belirtmiştir. Örneğin bir sözünde "Dünya bir
metaıdır. Dünya metaının en hayırlısı saliha kadındır"213 dediği
belirtilir.
Peygamber Efendimiz ashabına da eşlerine karşı nasıl bir tutum içinde olmaları gerektiğini anlatmıştır:
"En olgun imana sahip mümin huyu en güzel ve ailesine karşı en nazik, lütufkar olanıdır."214
"En hayırlınız, hanımlarına en hayırlı olanınızdır. Ben hanımlarına karşı sizlerin en iyisiyim."215
tarafından 
Konu: Peygamberimiz (sav)'in Güzel Hayatı 
