[Bu kadar mı diordu, bu kadar mı sevgin.
YA sen ne sanmıştın.Seni sevdiğimi mi?
Kız yıkılmıştı;
Telefon başında br şey söylemedı.
Sessizce ağlıordu.Bir ara delikanlı kızın hıçkırığını duydu.
Kıza şöyle dedi:"Ne o konuşmuorsun.Ağlıormusun yoksa yoksa?Olsun jnm buda geçer.
Ben bıraktım diye mı ağlıorsn, değer mi?
Senin bıraktığını soylerız olur bıter.Benim için farketmez."
Kız boğuk bir sesle;bardağı taşıran bu söze dayanamayarak:
"Anlamadın mı sersem sen veya ben ne fark eder.Ayrıldığımıza değil,senin haline ağlıorum."
Delikanlı sustu.Oysa kız bunları söyluordu.Ama seviordu.Daha öncede
sevmişti ve sevecekti.Ama yapacak birşey yoktu.Bu sözlerin karşısında
yıkılan gurur vardı.Guru ve sevgi ağır bastı.Son defa "SENİ SEVİYORUM"
demişti.Telefonu kapatınca delikanlı durdu,düşündü.Nie yapmıştı.Oysa
oda sevıordu.Sevdiğini itiraf etmek için tekrar aradı.Fakat telefona
cevap vermedi.
Dayanamayıp kızın evine gitti.
Acı bir siren sesiyle irkildi.
Kızcağın evinden kanlar içinde bir ceset çıkınca yıkıldı.Bu ceset
oydu,kızın cesedi.Gözyaşlarını tutamadı.Sevgilisine elveda diyemedi,Bir
an gözüne cesedin eline takılmış bir kağıt ilişti.Buğulu gözlerini
silerek okudu.Kağıtta şöyle yazıordu.
TÜM SEVENLERE VE SEVILENLERE İBRET OLSUN!!!!!!!!!